BEYAZ ATLAR ZAMANI

Yazarı: İbrahim Nasrallah
Türü: Tarihi Roman
Yayınevi: Bilgi
Çevriren: Mustafa İsmail Dönmez

Beyaz Atlar Zamanı acılı Filistin halkının kırılgan tarihini anlatıyor.

Hadiye köyünde yaşayan Hacı Mahmut, Hacı Halid ve Hacı Salim ve oğulları Naci'nin kuşaklar boyu yaşadıkları köylerinin 1918 yılında Filistin'in yapılan anlaşmalar sonrasında İngilizlere bırakılmasından ardından yıllardır yaşadıkları hayatlarında karşılaştıkları değişimi, o değişimin başta köyleri olmak üzere oluşturduğu etkiyi, değişimi, bölgeye yerleştirilen Yahudi yerleşimcilerle yaşadıkları mücadeleyi çok yalın ve basit bir şekilde anlatıyor.

Köylülerin, özellikle roman kahramanlarının atlarıyla olan ilişkileri özellikle Hacı Halid’in atı Hamame olan ilişkisi çok dikkate değer.

Kitabın isminin de köylülerin atlarla olan ilişkisi kitabın isminin verilmesinde etkili olduğunu anlamak zor olmasa gerek.

Önceleri köyde var olan kilise ve manastıra Hıristiyan din adamları ile yaptıkları anlaşmalarla çocuklarını okuma yazma için göndererek barış içinde yaşayan köylülerin yerleşimcilerden sonra toprakları üzerinde yaptıkları hak iddiaları, buna yapılan itirazlar, hatta kiliseyle bile yaşanan mülkün aidiyet kavgaları, hukuk mücadelesi, bu süreçte yaşanan emrivakiler, huzursuzluklar, İngilizlerle işbirliği yapan bazı köylüler, İngilizlerin her zeminde siyonist Yahudi emellerinin gerçekleşmesi için yaptığı kaydırmalar, kollamalar.. Köylülere getirilen çakı taşıma yasağına ve uygulanan ağır yaptırımlar devam ederken Yahudilerin silahlandırılmasının çirkin hikayesi..

Bütün bu imkansızlıklara rağmen Hadeye köyü merkez olmak üzere üç neslin kararlı bir şekilde köylerinin sahipleri oldukları ve bu haktan asla vazgeçmeyişlerinin; haklı, kararlı ve düşmanlarını bile hayrete düşüren soylu direnişlerinin kahramanlıklarla dolu efsanevi mücadelesi…

Kitaptan bir alıntı ile devam edelim ve sözü yazara bırakalım.

“Hacı Halid, avlunun karşı tarafındaki Hamame'ye tekrar baktı. Bir şeyler hissediyor ve bunu ona söylemek istiyordu ama hislerini bir türlü kelimelere dökemiyordu.
Ev sahibi, ’Bence dediğim gibi arka taraftan çekilmeniz daha iyi olur’ dedi.
‘Endişelenme. Daha zor günlerimiz oldu. Bu an, hep bizi gözlüyordu tıpkı bizim gibi, işte sonunda geldi çattı. Uzun zamandır düşündüğüm bir şey söyleyeceğim size. Nuh! İliya! Bunu Hadielilere kendim söylemeyecek olursam sizin onlara ulaştırmanızı istiyorum.

Nuh kederle olur anlamında başını salladı.

‘Rahmetli babam hep derdi ki ‘Kimse sonsuza kadar zafer kazanamaz. Hiçbir millet sonsuza dek galip olmamıştır.’ Babamın bu sözü hiç aklımdan çıkmazdı. Ama bugün başka bir şey söylemenin de mümkün olduğunu düşünüyorum. Bir kez düşmanlarımızın galip gelip, bizim mağlup olmamızdan korkmuyorum. Mesele bir defa bizim galip gelip onların mağlup olmadı da değil. Korktuğum tek şey ilelebet hezimete uğramak. Çünkü ilelebet hezimete uğrayan, bir daha asla ayağa kalkamaz. Hadiyelilere deyin ki, sakın ola ilelebet kaybetmesinler.’

Bunun veda konuşması olduğunu anlayan İliya ve Nuh hüzünlüydü.

Hacı Halid devam etti. ‘Nuh! Fatma'yla nişanlandıktan sonra ineklerin için verdiğin savaşı kaybettiğini söylediğin günü hatırlıyor musun? O gün sana şöyle demiştim: ‘Hayır, kaybetmeden çünkü saldırdığında kazanmak istiyordum.’ Ben hiçbir zaman kimseyi mağlup edeyim diye savaşmadım.’ Her zaman tıpkı senin gibi hakkım olanı korumak için savaştım. Ama artık sıvışarak kaçmak istemiyorum. Onlara söylemek istediğim tek şey şu: ‘Ben zafer kazanmak için savaşmıyorum, hakkım olanı kaybetmemek için savaşıyorum.’”

Bu inanca ve soylu duruşa sahip acılı Filistin halkının zorbalara karşı direnişini en yoğun ve zor şartlarda sürdürdüğü, adeta hakkı olanı savundukları için soykırıma tabi tutuldukları, ülkelerini bir emlakçı, turizmci gözüyle bakan küresel canilere haddini bildirmenin, yine bu mazlum ve mağdur halka düşmesi, onların yalnızlığa terk edilmesi onur sahibi hiç bir insanın kabul edeceği bir muamele değildir.

Bu acılı halka “Topraklarını sattılar” yalanıyla yalnız bırakmaya mazeret üretenlere ise bu dünyada sadece utanç kalacaktır.