Kültürel mirasın canlı efsanesi: 65 yıldır aynı aşkla dokuyor!

Dokumacı dede ve babaya sahip 74 yaşındaki Kaçanoğlu, dokuma tezgahının sesiyle büyüdüğü evinde annesi, babası ve ninesinden bu işi öğrendi.

Kaçanoğlu gönül verdiği dokumayı meslek olarak seçti, geçimini de bu işten sağladı. Ömrünü tezgah başında el dokuması peştamal, fular ve kumaşlarla geçiren Kaçanoğlu, geçen ay "Yaşayan İnsan Hazineleri Ödülü" almanın gururunu yaşadı.

- "Ödülün karşılığını vermek zorundayım"

Kaçanoğlu, mesleğine aşık olduğunu söyledi.

Dokumalarının birçok insan tarafından tercih edilmesinden duyduğu mutluluğu dile getiren Kaçanoğlu, "Yaptığım şeyden yeni bir buluş, icat yapmış gibi haz duyuyorum. Dokuduğum ürünü biri giydiği zaman... Severek yapıyorum, sevmeden yapmış olsaydım bu başarıya ulaşamazdım. Sevdiğim için başarıya ulaştım ve ödüle layık görüldüm. Bu ödülü hak ederek aldım. Ancak ben de bu ödülün karşılığını vermek zorundayım. Öğrenmek isteyenlere ömrümün yettiği kadar öğretmem lazım. Elimden geldiği kadar yardım etmeye hazırım." diye konuştu.

Kaçanoğlu dokumacılığın bir sanat olduğunu düşündüğünü ifade ederek, bu nedenle makine yerine el tezgahında dokuma yapmayı tercih ettiğini anlattı.

El dokumalara ilginin son yıllarda arttığını aktaran Kaçanoğlu, şöyle devam etti:

"Bu işte sanat ağırlık basıyor. Ben bu işi yaparken sanata ağırlık verdim, hep severek yaptım. Eğer bu işle zengin olmak isteseydim çok zengin olurdum. Çünkü ben bu işi gayet iyi biliyorum, güzel şeyler üretip, satıp para kazanabilirdim. Yine yapıyoruz, kazanıyoruz ama fabrikasyon işi yapmıyoruz. Çok kazanmak için otomatik tezgahlarla fabrikasyon işi yapmamız gerekirdi. Ancak otomatik tezgahlarla yapınca o iş sanattan çıkıyor. Biz el dokuması yapıyoruz."